مکان یابی کلانتری های پلیس، مورد مطالعه: شهر بوشهر

زمینه: با توجه به گسترش شهرها و رشد روز افزون جمعیت و نیاز به تامین امنیت،مکان‏یابی مناسب مراکز پلیس و کلانتری هاگامی بایسته در برآورده سازی نیازهای امنیتی شهروندان است. برای دستیابی به بهترین پوشش امنیتی ضروری به نظر می‏رسد تا همگام با گسترش شهر و افزایش جمعیت، در مکان‏یابی مراکز پلیس بهینه‏یابی شود. این پژوهش، به مسئله مکان یابی کلانتری های پلیس می پردازد. هدف: هدف این پژوهش، ارائه روشی تحقیق در عملیاتی برای مکان یابی کلانتری های پلیس می باشد. روش‏شناسی: در ابتدا، به منظور ایجاد مدلی برای شناسایی عوامل موثر بر مکان یابی کلانتری های پلیس، پس از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان انتظامی استان بوشهر از روش آزمون فرضیه فازی استفاده شد، سپس این مدل با بکارگیری تکنیک تحلیل سلسله مراتبی فازی و برنامه ریزی غیرخطی وزن دهی شده است. پس از آن، با ترکیب نتایج حاصل از وزن برخی از شاخص ها و شبیه-سازی جرم خیزی در شهر بوشهر با روش مونت کارلو، با توسعه مدل مکان یابی بیشینه پوشش مدلی نوین برای مکان یابی کلانتری های پلیس پیشنهاد گردید. یافته‏ها: شاخص های جمعیتی، مجاورت های مکانی، زیرساخت اقتصادی- اجتماعی، جرم خیزی و سیاست های کلان انتظامی شاخص‏های اثرگذار بر مکان‏یابی کلانتری است. شاخص های جمعیتی، جرم خیزی و سیاست های کلان انتظامی به ترتیب از مهمترین شاخص‏ها هستند. با بکارگیری مدل پیشنهادی، سه مکان بهینه برای کلانتری ها در شهر بوشهر تعیین گردید. نتیجه‏گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مسئله مکان یابی کلانتری های پلیس می تواند با مدل جدید ارائه شده در این پژوهش و توجه به برخی شاخص هایی از قیبل جمعیت، جرم خیزی و سیاست های کلان انتظامی، به پاسخی بهینه دست یابد، که حداکثر مطلوبیت پوشش را برای کل مناطق ایجاد نماید. پاسخ بهینه مدل ارائه شده علاوه بر کلانتری های موجود، گشایش یک کلانتری جدید در بخش باختری شهر بوشهر را پیشنهاد می دهد.